Η αναμνηστική φωτογραφία από την περίοδο που ήμουν πέντε χρονών και φοιτούσα σε νηπιαγωγείο της περιοχής Χαριλάου. Ομαδική φωτογραφία δεν διαθέτω και έτσι δεν μπορώ να ξαναθυμηθώ τους συμμαθητές μου. Είναι πολύ πιθανό να μην βγάλαμε ομαδική φωτογραφία. Ένα άλλο ενδεχόμενο είναι η οικογένειά μου να μην την αγόρασε για οικονομικούς λόγους. Αυτό βέβαια το αποκλείω! Οι γονείς στερούνται τα πάντα για να αποκτήσουν το κάτι για τα παιδιά τους! Συμπέρασμα;Κατέχω μόνο μια αναμνηστική φωτογραφία από την περίοδο του νηπιαγωγείου!

Βρισκόμαστε στα 1973, τότε που κάθε εγκύκλιος δημοσιευόταν στην εφημερίδα της κυβερνήσεως και συνοδευόταν από την μεγαλειώδη διατύπωση "Ετέθη και εθεωρήθη από την μεγάλη του κράτους σφραγίς"! Διανύουμε τις τελευταίες στιγμές της δικτατορίας. Στην φωτογραφία φοράω την κλασική μπλε ποδιά με έναν θεόστραβο άσπρο γιακά! Ο στραβός γιακάς σχολιάστηκε αρνητικά από τους γονείς μου που  μεταβίβασαν  εξ' ολοκλήρου την ευθύνη στην νηπιαγωγό που δεν μερίμνησε να μου διορθώσει τον γιακά. Την κρίσιμη στιγμή της φωτογράφισης θα έπρεπε η κ.Μαρία-το όνομα της νηπιαγωγού- να είναι πιο παρατηρητική. Αμήν τι άλλο, η φωτογραφία ήταν αναμνηστική και θα την διατηρούσα για όλη μου τη ζωή!

30 Δεκεμβρίου 2011

 

 

 

 

 

 

Θέμα: ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ

Δεν βρέθηκαν σχόλια.




Επαφή

ΞΕΝΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Όσο μικρό και 'ναι, είναι "δικό" μου , έργο των χεριών και της ψυχής μου. Εγώ, που δεν είχα ποτές το αίσθημα το "δικό μου", τώρα έχω αλλάξει και νιώθω ζωηρά αυτό το πράγμα, αν και στην πραγματικότητα δεν άλλαξα καθόλου, παρά έγινα χειρότερος από πριν. Γιατί, αντίς η ιστοσελίδα να είναι "δική μου" 'έγινα εγώ "δικός της"! Γιατί μου αιχμαλώτισε όλο μου το είναι: σώμα, σκέψη, καρδιά, όπως το παθαίνω κάθε φορά που αγαπήσω κάτι- δηλαδή κάποιαν! Κάθε πρωί και μεσημέρι και βράδυ μπαίνω στην ιστοσελίδα μου όχι απλώς για να γράψω και να διαβάσω παρά για να την περιποιηθώ.

Το μικρό απόσπασμα που διαβάσατε παραπάνω, ανήκει στον δάσκαλο και ποιητή Κώστα Βάρναλη και περιλαμβάνεται στο χρονογράφημα που έχει τίτλο "Κρεμαστός λαχανόκηπος". Τα παραπάνω λόγια νιώθω πως με εκφράζουν απόλυτα. Το απόσπασμα το παραθέτω σχεδόν αυτούσιο, αντικαθιστώντας ελάχιστες λέξεις.